Jaja daar zijn we dan, aangekomen in Bangladesh!

Daar zitten we dan, in een kamer op het centrum van CRP. En jeetje wat hebben we deze eerste dagen al veel meegemaakt. Vrijdag avond om een uurtje of vijf reden we thuis weg om dit grote avontuur te starten. Op schiphol nog even snel een lekkere maaltijd naar binnen gewerkt voordat we 3,5 maand op rijst moeten leven. Hierna was het tijd om in te checken, afscheid te nemen, backpacks af te leveren en in het vliegtuig te stappen. De eerste vlucht ging eigenlijk allemaal heel erg soepel en al snel zaten we onderuitgezakt in een stoel op Londen Heathrow airport. Tja, en wat moet je dan als je ruim 10 uur s’nachts moet wachten op je volgende vlucht? Slapen, tenminste dat is wat we probeerde... Uiteindelijk om 04.30 de wekker gezet en ingecheckt, om vervolgens nog 3 uur te moeten wachten op een vertraagde vlucht.

Toen we eindelijk in ons 2e vliegtuig zaten hebben we heerlijk het slapen afgewisseld met eten en films kijken, dat was nog eens de ideale vlucht. Aangekomen op Doha, de luchthaven van Quatar, was onze 3e vlucht al vertrokken dus moesten we wachten op de volgende. Alsof we nog niet lang genoeg onderweg waren? Desalnietemin zaten we rond een uurtje of tien in ons laatste vliegtuig en hebben we weer genoten van het eten, de films en (voor zover mogelijk) het slapen. En daar zaten we dan, om middernacht half 6, Bangaalse tijd, bij de lopende band om onze backpacks op te halen. Het heeft zo’n 1,5 uur geduurd maar dan heb je ook wat; je hele hebbe en houde voor de komende maanden. Nu was het dan eindelijk tijd om de straat van Bangladesh op te gaan. Bij de uitgang werd ons de cultuurshock duidelijk en werd ons 3x door de politieagent gevraagd of we wel echt door iemand opgehaald zouden worden, want anders..... Maar gelukkig stond daar onze chauffeur van CRP om ons naar het centrum te brengen. Ruim een uur laten reden we Savar binnen en werd ons onze kamers gewezen. Dit viel alles behalve tegen! Echt een mooi nieuw gebouw voor Bengaalse begrippen. Laura en ik delen een kamer met 2 twijfelaars en Hesther heeft haar eigen kamer met net zo’n bed. De bedden zijn helaas net zo hard als beton, maar goed ik heb de kussen van de bank maar gepakt om op te liggen...

De gemeenschappelijke woonkamer, badkamer en keuken zitten op dezelfde verdieping wat natuurlijk ontzettend fijn is. Onze kokkin en schoonmaakster is ontzettend lief en kwam ons dan ook direct een glaasje koud verfrissend water brengen! We hebben tot 13.00 lekker op onze kamers gehangen en wat bijgeslapen om vervolgens aan tafel te gaan voor een voortreffelijke lunch. Nee wij komen hier zeker niets tekort!

S'avonds zijn we even langsgegaan bij de plaatselijke klerenmaker. We moeten ons natuurlijk wel kleden zoals alle vrouwen en daarom hebben we leuke stofjes uitgezocht. Een setje kleren bestaat uit een losse broek, een los bovenstuk en een sjaal om de hals en schouders te bedekken. Onze maten werden opgemeten en mij werd even verteld dat ik te groot was en de kleren nooit zou passen. Gelukkig kon onze klerenmaker er een stukje stof aannaaien zodat ook ik gepaste kleding kon dragen. Morgen kunnen we de tenues ophalen, ik ben erg benieuwd! Ook hebben we morgen een afspraak met de coordinator om de komende maanden door te spreken. Ik ben erg nieuwsgierig naar het centrum en laat jullie volgende week natuurlijk weten hoe ik de eerste week heb beleefd.

Op naar nog veel meer avonturen!